Gek gevoel, over een week is het zover.
Op die woensdag word ik niet wakker in mijn eigen bed, maar in een ziekenhuisbed. Heb ik net m'n opname-nachtje achter de rug en zit ik vlak voor de operatie van die ochtend.
Er tollen allerlei gedachten door m'n hoofd. Zeker na het bevestigingsbelletje van het grote ziekenhuis, vanmorgen, dat ik inderdaad dinsdag 8 maart om 9 uur stipt word verwacht voor de opnamedag.
Ik heb natuurlijk de informatieve lectuur van het grote ziekenhuis tot me genomen. Weet dus dat ik geacht word die laatste nacht apart gekleed door te brengen: alleen maar zo'n operatiehemd aan. Hoop niet dat het zo'n ding is zonder knopen dat dus alle kanten op draait. Dan is het zeker dat ik 's morgens in een ingedraaide dwangbuis wakker word. 'k Snap trouwens niet waarom een onderbroekje verboden is. Zo steriel zal ik echt nog niet zijn. En ik heb altijd koude voeten dus ik zal m'n slaapsokken missen.
En wat neem ik allemaal mee die dag? Dinsdag zal ik me wel vervelen maar woensdag zal ik grotendeels buiten westen doorbrengen. Maar donderdag of vrijdag? Hoe snel zal ik weer genoeg helder zijn en me dus gaan vervelen? En moet ik niet nog even snel naar de kapper, want hoe lang zal dat anders wel niet duren.... Gedachten genoeg.
1 opmerking:
ik ben op 6 maart 2009 geholpen, openhartoperatie met nieuwe mitralis hartklep, mechanisch en 1 bypass
je merkt nauwelijks iets de eeerste dagen troost je, je krijgt er weinig van mee gelukkig
en daarna is het wel af en toe moeilijk maar het komt goed, geef je maar gewoon over aan de deskundige chirurgen.
is spannend idd ik had er ook moeite mee, maar wie niet, tis niet nix! ik heb van tevoren gezegd dat ik er niet bij wilde zijn met die beademings toestanden en daar wordt rekening meegehouden
komt goed! groetjes carin
Een reactie posten