Ik vind een dag disco meer dan voldoende. Dus omdat-ie vanmorgen nog steeds aanstond toch maar weer eens contact opgenomen met de cardio-poli. Fijn dat ik weer in het kleinere, eigen ziekenhuis te gast kan. Aan de lijn een begripvol secretaresse die mijn gegevens voorlegt aan de bekende cardioloog. Deze besluit dat ik maar weer even langs moet komen.
Inmiddels is de routine bekend: even een ECG-tje laten maken en dan wachten op het tussenschuifmoment in de wachtkamer. Het is erg druk en warm, de ruimte draait even om mij en mijn stoel heen. Witte vlekken. Gelukkig maar kort.
De cardioloog bekijkt het verse ECG-tje, leest het verslag van het grote ziekenhuis, net binnen-gefaxt. Prijst de succesvolle plastiek van de collega-cardiochirurg. Zegt dat ik mooie littekens heb. Gelukkig verzekert hij desgevraagd dat ze nog mooier worden, want ik ben nog niet zo tevreden... Meet de bloeddruk en luistert. Conclusie: inderdaad weer ritmestoornissen. Dus de sotalol mag dagelijks verdrievoudigd. En over vier weken terugkomen. Hij bezweert me de bloedverdunners van de trombosedienst te nemen, zeker zolang de disco nog af en toe aanspringt. Pas daarna mag ik over op de effectieve en minder ingrijpende aspirine.
Da's waar, die kwam vanmorgen ook nog langs: de trombosedienst. Raar om op je eigen bank geprikt te worden. Maar wel met het gewenste resultaat: advies over hoeveel pillen ik moet nemen om het bloed 2 à 3 maal dunner te houden dan normaal. Schijnt te helpen tegen klontjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten