Zonnige zondag. Tijd om eens met het gezin de natuur in te gaan. Het strand is bereisbaar en trekt. Dus met z'n vijven (inclusief hond), emmertjes en schepjes naar zee. Partner rijdt weer: de 6-weken verzekeringsblokkade voorkomt dat ik zelf het stuurwiel grijp. Toch de polis eens nakijken...
Om 12 uur is het al moeilijker parkeren dan voorzien. De route door de duinen is langer dan ik me herinner en het duin dat beklommen moet worden veeeeel hoger dan ik nog wist. Gelukkig vindt de hond het geen probleem om me, arme halve invalide, omhoog te trekken. De zee is fris, het strand breed, de bezoekers in ruime mate aanwezig en de wind ronduit kil. Ik neem op een strandduintje plaats en geniet van hond en kinderen die net doen of het zomer is: rennen en hollen zonder jas plus zandkasteel maken in de branding.
Ik heb weinig meer energie dan voor een paar keer de bal heen en weer gooien en schieten. Maar voel me niet slecht, hoewel het wel beter mag en moet. Maar hoor eens, een week geleden lag je nog in het ziekenhuis! Jantje ongeduld!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten