Geslaagd

Ik ben geslaagd. Voor het examen mezelf-prikken-en-dan-inr-bepalen.

Stelde niet veel voor: ten kantore van de Trombosedienst moest ik mezelf twee keer prikken en zelf inr bepalen met de Coaguchek. Daar kwamen normale waarden uit. Blijkbaar is de dubbele dosis rolletjes inmiddels uit mijn bloed, de nieuwe dosis monnetjes ingedaald en de dunheid weer zoals gewenst.

De zelfmeetwaarden van vorige week bleken te kloppen met de toen ook klassiek bepaalde inr waarden van de Trombosedienst. Daarmee is bevestigd dat het Coagucheck apparaatje mijn bloed kan verdragen. En dus dat ik voor hem en hij voor mij geschikt is.

Restte nog het overleggen van wat papieren om te bewijzen dat ik en mijn verzekering echt bestaan. Plus het zetten van een handtekening dat ik verantwoordelijkheid neem voor mijn inr-bepalingen. Klaar.

Nu netjes elke week via de pc mijn zelfmeetwaarde indienen bij de Trombosedienst, waarna deze de dosering berekent en via e-mail weer aan mij doorgeeft. De techniek staat voor niets. Geheel onafhankelijk van witjassen de vakantie periode in.

Ik hoef pas in september weer aan te wippen om te bewijzen dat ik nog steeds besta en dat wij (het apparaat en ik) het ook nog immer goed met elkaar vinden. Echt vakantie dus.

Overgang

Ik ben in de overgang.

Van de (acenocouma)rolletjes naar de (fenprocou)monnetjes.

En dat gaat niet zo maar, oh neen!!!

Natuurlijk werd de Trombosedienst verwittigd. Deze ging aan het rekenen en kwam tot de conclusie dat ik tijdens de drie dagen overgang de eerste dag mijn volle dosis van 5 rolletjes moest nemen PLUS 3 nieuwe monnetjes, de tweede dag 5 plus 2 en de derde dag 5 plus 1. Daarna gewoon alleen 1 à 1 1/2 monnentje en de rolletjes niet meer aanraken.

Is dat tijdens de overgang niet wat veel mevrouw, de oude vijf plus 3 nieuwe? Nee patiënt, want we hebben het berekend.

?!?

Nou ja, ze zullen het wel weten. De werkwijze van beide bloedverdunners is verschillend dus zal die dubbele dosering wel nodig zijn. Al blijf ik het veel vinden.

Soms heeft een patiënt toch gelijk: gister al vond ik twee rare blauwe plekjes op m'n arm. Onderhuidse bloeduitstortinkjes? Mag niet voorkomen, bekende bijwerking van te dun bloed.

Dus vanmorgen maar eens mijn zelf-prik-met-inr-meting gedaan. Had ik toch nodig voor mijn zelfprik-examen van komende dinsdag. En wat zegt-ie: inr = 5.4!!! Terwijl het doel ligt tussen 2.0 en 2.5. Dus toch echt te dun, dat bloed van mij. Dames van de Trombosedienst!

Nou ja, ze zeggen dat de overgang overgaat en dat dan alles weer stabiel is. Morgen doe ik weer een zelfmeting. We zullen zien.

Ti-nee

Nee, het was geen ti-ja.
De neuroloog zat er vandaag ontspannen bij, terwijl hij op zijn beeldscherm mijn hersenen in plakjes langs liet rollen.
Zowel de MRI als de duplex metingen hadden uitsluitend gezonde structuren in hoofd respectievelijk hals laten zien. Geen enkele aanwijzing voor een bloedklontje ergens waar het niet hoort.
De beste verklaring van de drie duizeligheden plus het af en toe wolkig hoofd is volgens hem de lage bloeddruk. Hij legde het als volgt uit. Als je je druk maakt wordt de daardoor veroorzaakte stijging van de bloeddruk door de sotalolletjes afgedempt. Maar als je direct daarna weer tot rust komt duikt de bloeddruk gemakkelijk iets te snel naar beneden. Duizeligheid kan gevolg zijn.
Nou ja, fijn om te weten.
Geen tia gehad.
Wow.

Prik-check

Vandaag een bijzondere dag: ik heb geleerd om mezelf te pijnigen om medische redenen.
Samen met drie cursusgenoten de eerste van twee lessen bij de Trombosedienst gehad over het zelf, thuis, met een klein apparaatje, bepalen van de stollingswaarde (inr) van je bloed.
Allerlei paperassen moesten getekend, het kastje in een mooi hoesje in ontvangst genomen plus de prikpennen en reactiestaafjes. Eigenlijk best goed, dat je zo'n systeem mee kunt krijgen ("de verzekering vergoedt alles"). Ben je een stuk onafhankelijker bij het testen en tijdens de vakanties hoef je niet op zoek naar een buitenlands prikcentrum.
Wel moet je alles wat je zelf thuis meet netjes via internet invoeren in de computer van de Trombosedienst. Kunnen ze meekijken of je geen onzin meet. En ze blijven (voorlopig) voor me uitrekenen wat de dosering voor de komende periode moet zijn. Wel zo veilig.
Voor mij extra complex omdat ik van de acenocoumarolletjes over ga naar een ander spulletje: fenprocoumon. Zit nog steeds coumon in. Alleen hoef ik nu minder pilletjes per dag. De rolletjes waren de laatste tijd wel erg talrijk, 4 à 5 pilletjes per dag! En de nieuwe monnetjes hoeven maar 1 à 1.5 pilletjes per dag.
Volgende week zelfmeet examen. In de tussentijd moet ik me 3x goed geprikt hebben. Dus met een goede test en juiste cijfers zonder foutmelding. Zal m'n best doen.

Bibbers

Ik ben er inmiddels gelukkig vanaf (afkloppen!!!!) maar ook ik heb mijn portie boezemfibrilleren gehad. Hier de inleiding van een interessante site over dit onderwerp:

bron: http://www.boezemfibrilleren.nl/

Bij boezemfibrilleren is er sprake van onregelmatige samentrekking van de boezems van het hart. Dat voelt u als het sneller en onrustiger kloppen van uw hart, als zogenaamde hartkloppingen. Boezemfibrilleren kan er voor zorgen dat u zich eerder vermoeid voelt en kan u daarom beperken in uw activiteiten. Ook is er een verhoogd risico op het krijgen van een beroerte.

De meeste mensen schrikken enorm als ze van hun arts horen dat de klachten die ze ervaren te wijten zijn aan boezemfibrilleren. Immers, een hartaandoening kan levensbedreigend zijn. Ook het verhoogde risico op een beroerte, dat boezemfibrilleren met zich meebrengt, jaagt patiënten en de mensen in hun omgeving, schrik aan. In het begin vinden patiënten het moeilijk om daar mee om te gaan. Na verloop van tijd blijkt echter dat er met ondersteuning van de behandelend arts en de juiste medicijnen heel goed te leven is met boezemfibrilleren.

Door zich niet te laten leiden door de eerste angstgevoelens, goed te luisteren naar het eigen lichaam, trouw medicatiegebruik, te blijven bewegen en te praten over de aandoening geeft de patiënt boezemfibrilleren mettertijd een plek in zijn of haar bestaan.

Patiënten zeggen daarover:

• - “Het overkomt je, maar je moet gewoon verder gaan”
• - “Gewoon dingen gaan doen die je leuk vindt”
• - “Het gebruik van antistollingsmiddelen stelt me gerust”
• - “Je merkt dat je meer aan kan dan je denkt”

Half jaar

De cardiologe had niks bijzonders kunnen vinden in de echo en weinig in de holtermeting.
Alles pompt en kleppert dat het een lieve lust is. Met hetzelfde mini-lekje van direct na de operatie. Heeft grootste deel van Nederland.
OK, het daagse holter-monitorkastje had af en toe iets gepruttel waargenomen op momenten dat ik in mijn verslag enige onrust in de boezem optekende. Maar da's normaal na zo'n operatie en zal best nog even voortgaan.
Ja, u moet niet denken dat u zo snel van de controle en de pillen af bent. Zeker nog een jaartje. En als u zoveel rolletjes moet slikken (op voorschrift van de Trombosedienst die de dosering berekent) dan kun u beter monnetjes gaan slikken. Daar hebt u er minder van nodig. Hier een recept. En komt u over een half jaartje maar weer eens terug voor controle.
Hè, al die vragen. Nee, u bent veel te goed voor professionele begeleiding bij het sporten. Da's voor u maar luxe. Daar komen uitsluitend èchte hartpatiënten met èchte klachten. Gewoon naar de sportschool om te trainen.
Ja maar dokter, ik hou niet van sportscholen.
Hup patiënt, ik heb meer te doen.
Dag dokter, tot over een half jaar....

MRI-geweld

Ben er nog niet helemaal uit waar je het het beste mee kunt vergelijken, de herrie die een MRI machine maakt bij het scannen.
Ik moest vanmorgen, toen ik een scan mocht genieten, toch regelmatig denken aan een stevige disco-dreun maar die werd steeds weer veranderd. Een drilboor kwam langs die werd uitgeprobeerd op verschillende soorten bestrating. En op een gegeven moment leek het wel of ik in een van de meer gewelddadige computergames van mijn zoontje was terecht gekomen. Zoveel gedreun, geratel, geklop enzovoort. Zou elk ander soort geluid te maken hebben met een ander soort meting? Dan waren er wel erg veel verschillende metingen.
Men was zo vriendelijk geweest om mij, voordat ik in de tunnel werd geschoven, een koptelefoon op te zetten. Maar de beloofde muziek ging uit toen de machine aan ging! Verkeerde schakeling of regiefoutje? In ieder geval kon ik ruim 10 minuten ongestoord door muziek genieten van boven geschetste ritmes.
En van het uitzicht. Want boven mijn ogen was een spiegeltje gemonteerd waardoor ik om een hoekje kon kijken naar een kalender aan de muur buiten de buis. Helpt inderdaad goed tegen het claustrofobische gevoel. Want klein blijft die tunnel wel.

MP-veel

Vanmorgen mijn holtermeetkastje weer teruggebracht. Lijkt eigenlijk meer op een moderne mp-veel speler! Heel wat anders dan het aftandse kastje-in-het-washandje van januari in het ziekenhuis. Moest ook een lijstje bijhouden met "klachten". Nou is dat wat zwaar voor het lichte gevoel in m'n hoofd en de enkele pruttel in m'n borst. Maar goed, je wilt volledig zijn. Het is toch zaak om uit te sluiten dat mijn af en toe wolkenhoofd iets te maken heeft met de gerepareerde pomp. Dus ik heb de nodige gevoelige details opgeschreven. Het papiertje was eigenlijk net wat te klein. Uitslag volgende week.

Compliment

Vandaag weer eens naar het eigen ziekenhuis, voor een echo en een holtermeet-kastje.
Ik mis bij de echo dan toch het grote ziekenhuis waar je door middel van een spiegel kunt meekijken naar het scherm, de echomeetzuster gezellig babbelt over wat ze ziet en je ook een soort voorlopige conclusie meekrijgt.
Nou ja, ik dan. Dat kan natuurlijk ook te maken hebben met dat alles er daar goed uitzag. Als er iets niet klopt zal men ook daar vast niet zo spraakzaam zijn en de babbel aan de specialist overlaten. Laten we maar aannemen dat de zwijgzaamheid van de meetzuster vandaag gewoon standaard is voor mijn eigen kleinere ziekenhuis. En niks te maken heeft met wat ze zag.
Ook nog een compliment gekregen. Of eigenlijk: mijn eigen cardiochirurg kreeg een compliment van de broeder die het holterkastje opplakte en omhing. Dat het zo keurig was gemaakt en dat je zo'n soort (minimaal invasieve) ingreep niet zo vaak zag.
En ik maar denken dat het standaard is. Blijkbaar zijn de meeste lotgenoten na hun operatie toch echt voorzien van zo'n grote ritssluiting midvoor. Wat een geluk voor mij.
Dank, keurslager!

Tussenstand

Mijn trombose kaartje van vandaag vertoonde eindelijk eens een bijna normale meting: 1.9 tegenover een gewenste waarde van tussen 2.0 en 2.5. Dus nog steeds niet perfect, maar wel beter dan eerst. De dosering lijkt me ook wat verhoogd. Dus zou er echt een mens aan gerekend hebben?! Hopelijk wel, want als het om risico's van de hersenen gaat ben ik niet tolerant. O zo!