Concurrentie in de gezondheidszorg. Wat kost dat wel niet?!
Bij mijn laatste echo bij de chirurg in het grote ziekenhuis in de aanpalende stad merkte ik op: er zijn net in mijn "eigen" ziekenhuis uitgebreide echo's gemaakt. Kunnen jullie die niet gebruiken?
Nee dus. Want hun apparaat was Siemens en bij mijn club Philips (of andersom, daar wil ik vanaf wezen). En die merken verstaan elkaar niet!! De gegevens kunnen ook niet worden gedeeld, dus zijn ze niet beschikbaar voor mijn chirurg tijdens de komende operatie. En hij wil wel opnamen bij de hand hebben. Dus nieuwe opnamen moeten!
Zou handig zijn als die grote fabrikanten er in ieder geval voor zorgen dat hun apparaten elkaars gegevens zichtbaar kunnen maken. Scheelt vast een hoop gemeenschapsgeld in de gezondheidszorg.
zondag 30 januari 2011
Kleurtjes
De chirurg wou zijn eigen echo-plaatjes, dus eergisteren naar het grote ziekenhuis in de volgende stad. Leek wel een fabriek, wat een mensen en gebouw en auto's op de parkeerplaats. Maar ook: keurig op de tijd van afspraak werd ik in de echokamer gelaten.
Bekende apparatuur maar zo opgesteld dat ik mijn eigen privé spiegel aan de muur had. Leuk om daarmee weer eens mee te kijken op de monitor. Spreekse assistente legt alles weer mooi uit...
Ik weet inmiddels hoe een echo er uit ziet, zowel bij baby's als met harten. Een mooie ruisend-grijze driehoek waarin van alles beweegt. Net een ondergrondse grot met slechte camerabewaking!
De flapperende klep was goed te zien. Mooi en bijna kunstzinnig wordt het als ze de kleurtjes aanzetten (met dank aan meneer Doppler). Inmiddels weet ik dat het op de bewuste plek allemaal blauw moet zijn. Dan stroomt alles op de beoogde wijze. Tja, jammer als er toch ook veel rood te zien is. Rood? Ja. Dat betekent dat bloed de verkeerde kant opstroomt. En da's bij mij het geval. Reparatie echt geboden dus. Nog ff wachten. Reactie van meetjuffrouw geeft me de indruk dat het geen maart zal worden...
Bekende apparatuur maar zo opgesteld dat ik mijn eigen privé spiegel aan de muur had. Leuk om daarmee weer eens mee te kijken op de monitor. Spreekse assistente legt alles weer mooi uit...
Ik weet inmiddels hoe een echo er uit ziet, zowel bij baby's als met harten. Een mooie ruisend-grijze driehoek waarin van alles beweegt. Net een ondergrondse grot met slechte camerabewaking!
De flapperende klep was goed te zien. Mooi en bijna kunstzinnig wordt het als ze de kleurtjes aanzetten (met dank aan meneer Doppler). Inmiddels weet ik dat het op de bewuste plek allemaal blauw moet zijn. Dan stroomt alles op de beoogde wijze. Tja, jammer als er toch ook veel rood te zien is. Rood? Ja. Dat betekent dat bloed de verkeerde kant opstroomt. En da's bij mij het geval. Reparatie echt geboden dus. Nog ff wachten. Reactie van meetjuffrouw geeft me de indruk dat het geen maart zal worden...
woensdag 26 januari 2011
Afspraak
Vanmorgen belde ze terug, de secretaresse cardiochirurgie. Vrolijke juffrouw, ideaal voor klantkontakt binnen de gezondheidszorg. Je wordt er bijna zelf vrolijk van!
Maar ze had nog niet het verlossende bericht. Want eerst moet er nog wat gestudeerd worden. Een extra detail echo. Gevolgd door een gesprekje bij de specialist die gaat repareren. Dat laatste gelukkig wel gecombineerde met gesprekken met andere specialisten zoals met de man of vrouw die me een tijdje verantwoord onder zeil zal helpen en houden.
Gelukkig kan de echo deze week al plaatsvinden. En de gesprekken een weekje later. En een operatie in februari is misschien wel mogelijk.
Nou ja, stap voor stap, dan breekt het lijntje niet.
Maar ze had nog niet het verlossende bericht. Want eerst moet er nog wat gestudeerd worden. Een extra detail echo. Gevolgd door een gesprekje bij de specialist die gaat repareren. Dat laatste gelukkig wel gecombineerde met gesprekken met andere specialisten zoals met de man of vrouw die me een tijdje verantwoord onder zeil zal helpen en houden.
Gelukkig kan de echo deze week al plaatsvinden. En de gesprekken een weekje later. En een operatie in februari is misschien wel mogelijk.
Nou ja, stap voor stap, dan breekt het lijntje niet.
dinsdag 25 januari 2011
Mailtje
De moderne techniek staat voor niks. Vandaag in mijn mailbox:
Goedemiddag HartFeniks,
Uw cardioloog heeft u aangemeld in het ziekenhuis voor een hartoperatie. Ik heb geprobeerd u telefonisch te bereiken om het één en ander met u af te spreken maar helaas heb ik een verkeerd telefoonnummer.
Via uw huisarts heb ik dit mailadres gekregen. Zou u zo vriendelijke willen zijn om mij uw telefoonnummer te mailen, dan kan ik contact met u opnemen.
Vriendelijke groet, secretaresse cardiochirurgie
maandag 24 januari 2011
Wachtlijst
Ik sta dus op de wachtlijst voor een grote hart-beurt. Rare uitdrukking eigenlijk: ik sta helemaal niet want dat zou niet vol te houden zijn, 6 à 8 weken lang. Dus ik bungel. Of zit. Zoals je in een open inrichting zit: je kunt niet echt weg maar mag dat wel voor zover je kunt! Nu al twee weken...
Raar fenomeen ook, zo'n wachtlijst. Want òf de wachtlijst blijft altijd ongeveer even lang en dan hoeft men alleen maar (nou ja) eenmalig iets in te halen om bij te zijn en zo de wachtlijst te laten verdwijnen. Òf de wachtlijst wordt steeds langer en dan is er meer vraag dan aanbod en zou de capaciteit structureel moeten worden uitgebreid. Òf de wachtlijst wordt vanzelf langzaam aan steeds korter en dan lost het probleem zichzelf in verloop van tijd op.
Het zal wel de tweede optie zijn: we kunnen medisch steeds meer dus het aanbod groeit in kwaliteit maar niet in kwantiteit. Dus dan krijg je steeds meer vragende patiënten. Bungelende patiënten eigenlijk. Bungelend aan die wachtlijst
Raar fenomeen ook, zo'n wachtlijst. Want òf de wachtlijst blijft altijd ongeveer even lang en dan hoeft men alleen maar (nou ja) eenmalig iets in te halen om bij te zijn en zo de wachtlijst te laten verdwijnen. Òf de wachtlijst wordt steeds langer en dan is er meer vraag dan aanbod en zou de capaciteit structureel moeten worden uitgebreid. Òf de wachtlijst wordt vanzelf langzaam aan steeds korter en dan lost het probleem zichzelf in verloop van tijd op.
Het zal wel de tweede optie zijn: we kunnen medisch steeds meer dus het aanbod groeit in kwaliteit maar niet in kwantiteit. Dus dan krijg je steeds meer vragende patiënten. Bungelende patiënten eigenlijk. Bungelend aan die wachtlijst
zondag 23 januari 2011
Energiebalans
Na twee weken wachten is het tijd voor een energiebalans.
De cardioloog had gezegd dat ik alles mocht doen zolang de vochtbalans maar in evenwicht is. Nou, ik kan inderdaad alles doen. Zij het met een wat lager gemiddeld energieniveau. Lopen gaat prima, maar als ik m'n kinderen goed begrijp gaat het wel wat langzamer dan eerst.
Met fietsen lijkt die vertraging nog duidelijker te zijn! Inderdaad, ik ben weer eens op de fiets gestapt. En dat ging, naar mijn bescheiden mening, best goed. OK, het was ZONDER dochter achterop. Die helemaaaaal niet dik is maar toch al wel uit de kluiten begint te groeien. Dus dat scheelt qua mee te slepen..., eh, kluit zal ik maar zeggen, een aardige slok op een borrel. Mijn nog grotere zoon hoef ik, nee, kan ik gelukkig niet meer achterop vervoeren. Dat zou alleen kunnen als hij die lange benen van hem kan opvouwen, en daar is hij niet lenig genoeg meer voor. Dus fietst hij naast of voor me, zachtjes opmerkend dat ik toch wel heeeel langzaam fiets. Nou ja!
Met werken gaat het best wel. Dat is het voordeel van op dit moment kunnen kiezen voor zittend werk achter de PC. Dus ik maak zeker 80% normale dagen. Heerlijk dat ondernemer zijn.
En dan ontspannen. Ik slaap lekker -meestal zonder hart-gebonk, dus dat is geen probleem. Maar TV kijken! Gisteravond samen met zoon naar een spannende film gekeken. En ik merkte dat-ie wel erg spannend was! Geen hartkloppingen maar wel spanning. Gek hè? Die energiebalans.
De cardioloog had gezegd dat ik alles mocht doen zolang de vochtbalans maar in evenwicht is. Nou, ik kan inderdaad alles doen. Zij het met een wat lager gemiddeld energieniveau. Lopen gaat prima, maar als ik m'n kinderen goed begrijp gaat het wel wat langzamer dan eerst.
Met fietsen lijkt die vertraging nog duidelijker te zijn! Inderdaad, ik ben weer eens op de fiets gestapt. En dat ging, naar mijn bescheiden mening, best goed. OK, het was ZONDER dochter achterop. Die helemaaaaal niet dik is maar toch al wel uit de kluiten begint te groeien. Dus dat scheelt qua mee te slepen..., eh, kluit zal ik maar zeggen, een aardige slok op een borrel. Mijn nog grotere zoon hoef ik, nee, kan ik gelukkig niet meer achterop vervoeren. Dat zou alleen kunnen als hij die lange benen van hem kan opvouwen, en daar is hij niet lenig genoeg meer voor. Dus fietst hij naast of voor me, zachtjes opmerkend dat ik toch wel heeeel langzaam fiets. Nou ja!
Met werken gaat het best wel. Dat is het voordeel van op dit moment kunnen kiezen voor zittend werk achter de PC. Dus ik maak zeker 80% normale dagen. Heerlijk dat ondernemer zijn.
En dan ontspannen. Ik slaap lekker -meestal zonder hart-gebonk, dus dat is geen probleem. Maar TV kijken! Gisteravond samen met zoon naar een spannende film gekeken. En ik merkte dat-ie wel erg spannend was! Geen hartkloppingen maar wel spanning. Gek hè? Die energiebalans.
donderdag 20 januari 2011
Genezend
Het werkt echt. Schrijf je een blogje over je flapperende, klapperende klep die je nachtrust bedreigt en een dag later is het veel minder. Al dat geflapper en geklapper. Van je afschrijven, is dat nou echt genezend of lijkt het maar zo?!
Het is toch wat, die moderne techniek. Maak je voor het eerst van je leven een blog. Over een hart-onderwerp. Denk je, laat ik eens heeel modern doen en Google toestemming geven passende berichten toe te voegen. Want er zijn vast veel nuttige hart-gerelateerde zaken waar ik niks van weet en Google wel. Heel 21-eeuw allemaal. Dus.
Krijg je opeens van Google berichten over elektriciteit, stoppenkasten, led-lichtjes en zo in de marge van je blog-beeld! Alsof het in mijn blog over elektriciteit gaat!!
Jaja, Google is ook (eigenlijk) maar een domme machine. Die begrijpt het allemaal niet meer als je het in je hart-blogje opeens gaat hebben over een lampje vervangen. Ah, electriciteit, denkt-ie dan. Kom, laat ik daar eens wat leuke dingen over op-googlen. Fout dus.
Maar Google gaat vast het licht weer zien als ik me aan het onderwerp hou: hartige zaken. Want het blijft een domme machine die mijn sleutelwoorden volgt. Dus.
Krijg je opeens van Google berichten over elektriciteit, stoppenkasten, led-lichtjes en zo in de marge van je blog-beeld! Alsof het in mijn blog over elektriciteit gaat!!
Jaja, Google is ook (eigenlijk) maar een domme machine. Die begrijpt het allemaal niet meer als je het in je hart-blogje opeens gaat hebben over een lampje vervangen. Ah, electriciteit, denkt-ie dan. Kom, laat ik daar eens wat leuke dingen over op-googlen. Fout dus.
Maar Google gaat vast het licht weer zien als ik me aan het onderwerp hou: hartige zaken. Want het blijft een domme machine die mijn sleutelwoorden volgt. Dus.
dinsdag 18 januari 2011
Zeiltje
Het voelt als een klapperend zeiltje, die flapperende klep.
Onverstoorbaar klopt de kamer, netjes volgens plan. En ook de boezem, die op oudejaarsavond bedacht te moeten gaan fibrileren, doet het weer netjes na de reset op nieuwjaarsdag. En toch.
Vooral 's nachts, als ik op m'n linker zij lig, komt het geflapper. Of misschien is het er altijd maar hoor ik het 's nachts beter. Zo met een oor op het kussen en alle daggeluiden uit. Net alsof er een nat zeiltje klappert in de wind. Of een natte theedoek aan de waslijn. Onregelmatig, met af en toe een hardere klap maar meestal een hoop matig geflapper. Pijn doet het niet. Is dat nou iets om mee naar de dokter te gaan? Kleinzielig gedoe?
Onverstoorbaar klopt de kamer, netjes volgens plan. En ook de boezem, die op oudejaarsavond bedacht te moeten gaan fibrileren, doet het weer netjes na de reset op nieuwjaarsdag. En toch.
Vooral 's nachts, als ik op m'n linker zij lig, komt het geflapper. Of misschien is het er altijd maar hoor ik het 's nachts beter. Zo met een oor op het kussen en alle daggeluiden uit. Net alsof er een nat zeiltje klappert in de wind. Of een natte theedoek aan de waslijn. Onregelmatig, met af en toe een hardere klap maar meestal een hoop matig geflapper. Pijn doet het niet. Is dat nou iets om mee naar de dokter te gaan? Kleinzielig gedoe?
vrijdag 14 januari 2011
Lampje
Nooit zo gerealiseerd dat een lampje vervangen zoveel energie kost.
OK, het lampje hing op de tweede verdieping. In een hoooge kamer. Dus om te beginnen met een nieuw lampje en een trapje twee trappen op. Niks ten nadele van grote jaren-20 huizen, maar ze zijn eeeerg hooooog!
Boven aangekomen het trapje op en de lamp eruit, andere erin. Niks.
Dus zal nieuwe lampje ook wel kapot zijn (waar heb ik toch dat meetapparaatje gelaten..!)
Naar beneden. Nieuw lampje gepakt en in spotje getest: niks. Kapot. Dus nieuwer nieuw lampje gepakt. Getest, werkt. Maar ik ben slim dus neem ik er TWEE mee naar boven, twee trappen op.
Om het kort te houden: eerste erin, niks, andere erin, niks, dus wat anders, ah er zit dimmer tussen, zekering kapot? eruit, niks aan zekering te zien (waar heb ik toch dat meetapparaatje gelaten!!), twee trappen naar beneden, andere zekering gepakt (gelukkig, ik heb voorraadje), twee trappen naar boven, zekering vervangen, ja licht, maar het bibbert, krijg je als je een 25W lampje probeert te dimmen, twee trappen naar beneden, sterkere lamp gepakt, twee trappen naar boven, bibberlampje eruit en nieuwste sterkere lampje erin, het brandt. Effe uitpuffen. Met trap en alle andere nieuw-maar-niet-goede lampjes twee trappen naar beneden, opruimen, klaar.
Goh, hij klopt nog. Taaie rakker.
OK, het lampje hing op de tweede verdieping. In een hoooge kamer. Dus om te beginnen met een nieuw lampje en een trapje twee trappen op. Niks ten nadele van grote jaren-20 huizen, maar ze zijn eeeerg hooooog!
Boven aangekomen het trapje op en de lamp eruit, andere erin. Niks.
Dus zal nieuwe lampje ook wel kapot zijn (waar heb ik toch dat meetapparaatje gelaten..!)
Naar beneden. Nieuw lampje gepakt en in spotje getest: niks. Kapot. Dus nieuwer nieuw lampje gepakt. Getest, werkt. Maar ik ben slim dus neem ik er TWEE mee naar boven, twee trappen op.
Om het kort te houden: eerste erin, niks, andere erin, niks, dus wat anders, ah er zit dimmer tussen, zekering kapot? eruit, niks aan zekering te zien (waar heb ik toch dat meetapparaatje gelaten!!), twee trappen naar beneden, andere zekering gepakt (gelukkig, ik heb voorraadje), twee trappen naar boven, zekering vervangen, ja licht, maar het bibbert, krijg je als je een 25W lampje probeert te dimmen, twee trappen naar beneden, sterkere lamp gepakt, twee trappen naar boven, bibberlampje eruit en nieuwste sterkere lampje erin, het brandt. Effe uitpuffen. Met trap en alle andere nieuw-maar-niet-goede lampjes twee trappen naar beneden, opruimen, klaar.
Goh, hij klopt nog. Taaie rakker.
donderdag 13 januari 2011
Fris
Lekkere dag met voldoende energie. Komt vast door leuk projectwerk. Leuk werken geeft energie. Straks even frisse neus met de hond. Jammer dat het ook een vochtige neus wordt. Maar dat past weer goed bij die van de hond.
woensdag 12 januari 2011
Energie
Gek, wakker te worden en je nog moe te voelen.
Even blijven liggen dus, met dank aan de buurvrouw die mijn dochter naar school meenam. Twee uur extra slaap en ik was weer bij. Wel wat laat voor de ochtend pillen, zoals mij door middel van doordringend gebonk te verstaan werd gegeven door de patiënt. Maar na de juiste dosis zakte ook dat weer af. Verder ben ik al niet op mijn best bij slecht weer, maar dagen met alleen maar regen maken me echt droevig (nou ja, valt wel mee hoor...). En dit was er zo een. Ik kan niet wachten op weer een zonnestraaltje en dan een lekkere wandeling met de hond. Die kreeg overigens aan de lijn bij dochter wel zijn middaguitje. Werd-ie wel erg nat van :-(
Even blijven liggen dus, met dank aan de buurvrouw die mijn dochter naar school meenam. Twee uur extra slaap en ik was weer bij. Wel wat laat voor de ochtend pillen, zoals mij door middel van doordringend gebonk te verstaan werd gegeven door de patiënt. Maar na de juiste dosis zakte ook dat weer af. Verder ben ik al niet op mijn best bij slecht weer, maar dagen met alleen maar regen maken me echt droevig (nou ja, valt wel mee hoor...). En dit was er zo een. Ik kan niet wachten op weer een zonnestraaltje en dan een lekkere wandeling met de hond. Die kreeg overigens aan de lijn bij dochter wel zijn middaguitje. Werd-ie wel erg nat van :-(
maandag 10 januari 2011
Ritme
Het gewone ritme herstelt zich. Nou ja, gewoon. Wel wat trager dan gewoon.
Een zondagmiddag met een aardige wandeling met gezin en hond, die wel te koud maar niet te ver bleek. Een zondagavond met de vaste muziek- en telefoonpunten plus de open haard. En op maandagmorgen weer een kind naar school brengen. Wel lopend, want ik zie wat op tegen fietsen. Dat wil ik eerst alleen oefenen. Zo slordig als je, met een kind achterop, halverwege een steil bruggetje opeens buiten adem raakt.
En dan weer aan 't thuiswerk, voordeel van ondernemer zijn. Eerst de postbus-puinhoop ordenen en de stand van zaken van de verschillende projecten opnemen. Die moeten trouwens ook wel een tandje minder. Dus afstemmen met de klanten.
Met de belastingdienst valt niks af te stemmen: die verwachten gewoon deze maand de eind-cijfers BTW over 2010 waarvoor alle kosten en baten in kaart gebracht moeten worden. Binnenkort nemen we wel een nieuwe accountant in de arm. Dat haalt hopelijk wat druk van de administratie ketel. Ja ja, een eenmansbedrijf stopt nooit.
Een zondagmiddag met een aardige wandeling met gezin en hond, die wel te koud maar niet te ver bleek. Een zondagavond met de vaste muziek- en telefoonpunten plus de open haard. En op maandagmorgen weer een kind naar school brengen. Wel lopend, want ik zie wat op tegen fietsen. Dat wil ik eerst alleen oefenen. Zo slordig als je, met een kind achterop, halverwege een steil bruggetje opeens buiten adem raakt.
En dan weer aan 't thuiswerk, voordeel van ondernemer zijn. Eerst de postbus-puinhoop ordenen en de stand van zaken van de verschillende projecten opnemen. Die moeten trouwens ook wel een tandje minder. Dus afstemmen met de klanten.
Met de belastingdienst valt niks af te stemmen: die verwachten gewoon deze maand de eind-cijfers BTW over 2010 waarvoor alle kosten en baten in kaart gebracht moeten worden. Binnenkort nemen we wel een nieuwe accountant in de arm. Dat haalt hopelijk wat druk van de administratie ketel. Ja ja, een eenmansbedrijf stopt nooit.
zaterdag 8 januari 2011
Grens
Op zoek naar mijn grens. Voor het eerst deze week hele dag uit bed. Wel veel zitten en weinig lopen; genoeg te doen aan de pc. Al met al voelt het niet slecht. Wat moe en trappenlopen moet wel gedoseerd.
Morgen voorzichtig stukje op de fiets. Liefst neem ik maandag mijn vaderlijke taak van kind naar school brengen weer op me. Maar het moet wel verantwoord zijn.
Ben verblijd met twee mooie bossen bloemen van vrienden. Hartverwarmend.
Morgen voorzichtig stukje op de fiets. Liefst neem ik maandag mijn vaderlijke taak van kind naar school brengen weer op me. Maar het moet wel verantwoord zijn.
Ben verblijd met twee mooie bossen bloemen van vrienden. Hartverwarmend.
Droom
Lekker wakker worden in je eigen bed, wie wil dat niet. Ik dus wel. Alles is zo vertrouwd. De gebeurtenissen van de afgelopen week lijken wel een boze droom. Maar de stapel pillendoosjes in het keukenkastje ontnuchteren snel. Bijna nooit wat hebben moeten slikken en nu, ter ondersteuning van de wachtperiode, drie soorten pillen en een poeder, twee maal per dag. Als je de bijsluiters leest zijn er wel erg veel die als doel of bijwerking bloeddrukverlaging hebben. Hoe laag kan bloeddruk worden? Hadden ze trouwens in het ziekenhuis ook wel even mogen toelichten toen ik klaagde over licht zijn in het hoofd. Blijkbaar was dat de bedoeling!
vrijdag 7 januari 2011
Eruit
Het was net tien kleine negertjes, maar dan met vier. Allereerst vertrok de scootmobiel Marokkaan. Hij moest wel lang wachten op zijn laatste laboratoriumresultaten, zittend in zijn mobiele motorstoel in een hoekje van de gang. Daarna ging de tenminste vokaal flink opgeknapte jogase naar huis. En toen was het mijn beurt. Pakken, telefoon- en TV-abonnement opzeggen en afscheid nemen van de oude indische. Gelukkig werd er bijna gelijk weer een nieuwe gast naar binnen gerold. Zo in je eentje een weekend in een ziekenhuiszaaltje voor vijf is niet leuk. Maar goed, de natuur zal wel in nieuwe opvulling voorzien. De mens is zwak.
De wereld buiten was grauw en nat. En een beetje eng. Hoe graag je ook naar huis wilt, je realiseert je buiten wel dat de rode knop daar ver weg en een om de hoek zittende witte jas afwezig is. Om stoer mijn energie te testen thuis maar gelijk even een ommetje met de hond. Verder dan de oefenrondjes van gisteren op de ziekenhuisgangen, maar veel leuker. En zonder gebonk in de boezem. Mooi. Er is hoop voor de twee trappen naar mijn slaapkamer vanavond.
De wereld buiten was grauw en nat. En een beetje eng. Hoe graag je ook naar huis wilt, je realiseert je buiten wel dat de rode knop daar ver weg en een om de hoek zittende witte jas afwezig is. Om stoer mijn energie te testen thuis maar gelijk even een ommetje met de hond. Verder dan de oefenrondjes van gisteren op de ziekenhuisgangen, maar veel leuker. En zonder gebonk in de boezem. Mooi. Er is hoop voor de twee trappen naar mijn slaapkamer vanavond.
Doei dokter
Vanmorgen een bliksembezoekje van de cardioloog zelf. Uitzonderlijk, want die komt normaal gesproken alleen op zaal als je hééél bijzonder of bijna dood bent. Het moet dus wel dat bijzondere zijn. Wel prettig dat zij de charme en tijd had (hoewel wel een beetje onrustig op haar tenen wiebelend) om mijn vele vragen snel en duidelijk te beantwoorden.
Als toetje nog even naar de kaakchirurg, het laatste toelatingsexamen voor het grote reparatiewerk van over enkele weken/maanden. De goede man kon maar niet geloven dat, ondanks zijn enthousiaste gepeuter, mijn bijzondere verzameling tanden, kiezen en vooral vullingen maar niet wilde lekken. Lekker puh. Hij wilde toch het laatste woord hebben en schreef voor dat ik kort voor de ingreep (in dit geval letterlijk!!) wel mijn gebitje eens een lekkere extra schrobbeurt moest laten geven door de mondhygiëniste.
Als toetje nog even naar de kaakchirurg, het laatste toelatingsexamen voor het grote reparatiewerk van over enkele weken/maanden. De goede man kon maar niet geloven dat, ondanks zijn enthousiaste gepeuter, mijn bijzondere verzameling tanden, kiezen en vooral vullingen maar niet wilde lekken. Lekker puh. Hij wilde toch het laatste woord hebben en schreef voor dat ik kort voor de ingreep (in dit geval letterlijk!!) wel mijn gebitje eens een lekkere extra schrobbeurt moest laten geven door de mondhygiëniste.
donderdag 6 januari 2011
Hechten
Gek, hoe snel je je kunt hechten aan lotgenoten. De glastuinbouwster is vanavond naar huis gegaan. Overigens meer omdat ze anders hier een week moet wachten op het volgende onderzoek dan omdat haar situatie wezenlijk beter is. Er ontbreekt opeens iets essentieels.
Er resteren de oude indische, de scootmobiel Marokkaan (die steeds vaker naar buiten glipt) en de jogase. Die laatste is sinds het plaatsen van een pacemaker vanmorgen niet meer kortademig en wel heel erg spraakzaam geworden. Goed voor haar!
Ik heb nu een heel ander gevoel dan begin van de week. Toen een soort blijmoedige, bijna positieve instelling van "ik ga er het beste van maken", nu veel meer "het is niet leuk meer, ik wil naar huis". Nog een nachtje slapen....
Er resteren de oude indische, de scootmobiel Marokkaan (die steeds vaker naar buiten glipt) en de jogase. Die laatste is sinds het plaatsen van een pacemaker vanmorgen niet meer kortademig en wel heel erg spraakzaam geworden. Goed voor haar!
Ik heb nu een heel ander gevoel dan begin van de week. Toen een soort blijmoedige, bijna positieve instelling van "ik ga er het beste van maken", nu veel meer "het is niet leuk meer, ik wil naar huis". Nog een nachtje slapen....
Tijd
Tijd te veel en toch te kort. Een druk verplicht programma (ca tijden)
- 6.30 - 6.45 uur: wakker worden voor eerste zustercheck met naald doorspoelen en bloeddrukmeting
- 6.45 - 8.00 uur: onder de dekens proberen nog wat te slapen terwijl de oudjes al kakelen
- 8.00 - 8.30 uur: ontbijt aangeleverd door het rijdende koelbuffet
- 8.30 - 10.00 uur: ganggevecht voor een plekje onder de douche (begeleid douchen als je een meetkastje draagt)
- 10.00 - 10.02 uur: bezoekje van de zaalarts meestal met enkele leerlingen in zijn kielzog, niet echt uitnodigend om door te vragen
- 10.30 - 10.45 uur: koffie en thee ronde
- 12.00 - 12.30 uur: lunch, weer vanuit het buffet (jammer dat ze zo streng zijn met zout)
- 14.30 - 14.45 uur: koffie en thee ronde (het vloeistof-budget begint al op te raken en de schenk-dames tellen nauwkeurig de cc's op)
- 15.30 - 17.00 uur: bezoek mag komen
- 17.00 - 17.30 uur: warme maaltijd, te kiezen vanaf een gepersonaliseerde menulijst (ooit wel eens zoutloze worteltjes gegeten.... :-s )
- 18.00 - 19.30 uur: bezoek mag (weer) komen
- 20.00 uur: koffie en thee ronde (goh, wat zijn ze streng over die maximaal 1.5 liter vocht)
- 23.00 uur: een ook al strenge zuster vindt dat het grote licht uit moet. Daar ben ik het mee eens. TV kijken mag nog wel...
En natuurlijk tussendoor de vele bezoekjes van witgejast personeel voor nieuwe batterijen voor het bewakingskastje, een prik hier of een bloeddrukmeting daar (doorhalen wat niet meer van toepassing is).
Genoten
De genoten heb je niet voor het kiezen. Er lagen al twee vriendelijke dames. Een oude indische en een wat minder oude glastuinbouwster. Babbelen doe je dan, maar vooral luisteren. Zeker naar de chique grijsgekapte indische met een pittige mening over alles en mooie verhalen uit haar indische jeugd. En naar de stillere glastuinbouwster, net met man met pensioen door verkoop van de eigen tuin, dus nu met tijd voor Turkse vakanties.
Daar kwamen bij een woordarme hart-recidieve oudere Marokkaan met maar één been en een scootmobiel, plus een drukke joga-lokaalse, wel kortademig want hier voor een pacemaker.
Allerlei gedrag, allerlei verhalen. Dwars door de zaal van bed-tot-bed of tijdens de maaltijden aan de groepstafel. Maar ook als je 's morgens nog wilt slapen of 's avonds al wilt slapen.
Het blijft een kleine, overvolle zaal. Maar wel zeer integrerend!
Daar kwamen bij een woordarme hart-recidieve oudere Marokkaan met maar één been en een scootmobiel, plus een drukke joga-lokaalse, wel kortademig want hier voor een pacemaker.
Allerlei gedrag, allerlei verhalen. Dwars door de zaal van bed-tot-bed of tijdens de maaltijden aan de groepstafel. Maar ook als je 's morgens nog wilt slapen of 's avonds al wilt slapen.
Het blijft een kleine, overvolle zaal. Maar wel zeer integrerend!
Zaal
Wat zal het zijn, zo'n 15 m2 vloeroppervlak plus kastjesgangetje plus wc-met-wastafel-hok. De tijdelijke thuisbasis. Met gordijntjes op plaatsen waar je het niet verwacht.
Met vijf parkeerplaatsen. Al eentje minder dan de 60-er jaren ontwerpers bedachten. Want de 21e eeuwse mensen ligt niet graag op een kluitje. Dus één parkeerplaats is ingeruild voor een vierkante tafel met vier stoelen. Altijd een zitplaats te weinig dus; aan een vierkante tafel is het moeilijker inschikken dan aan een ronde. Ideetje voor gasthuis-ontwerpers?
Dus maar vier zitplaatsen. Statistisch voorzien dat altijd een van de vijf potentiële gasten er niet is of te ziek om aan tafel aan te schuiven? Overigens vind ik vier gasten echt het maximum voor zo'n zaaltje. Dan heb je nog net wat ruimte en privacy over. Toch al een schaars goed in een wat verouderd gasthuis. Maar met aimabele gasten verleg je de grenzen wat en is het best te doen.
Met vijf parkeerplaatsen. Al eentje minder dan de 60-er jaren ontwerpers bedachten. Want de 21e eeuwse mensen ligt niet graag op een kluitje. Dus één parkeerplaats is ingeruild voor een vierkante tafel met vier stoelen. Altijd een zitplaats te weinig dus; aan een vierkante tafel is het moeilijker inschikken dan aan een ronde. Ideetje voor gasthuis-ontwerpers?
Dus maar vier zitplaatsen. Statistisch voorzien dat altijd een van de vijf potentiële gasten er niet is of te ziek om aan tafel aan te schuiven? Overigens vind ik vier gasten echt het maximum voor zo'n zaaltje. Dan heb je nog net wat ruimte en privacy over. Toch al een schaars goed in een wat verouderd gasthuis. Maar met aimabele gasten verleg je de grenzen wat en is het best te doen.
woensdag 5 januari 2011
Check checkmate
Een oordeel krijg je niet zo maar. Daar moet je wel wat voor doen: heel veel checken.
Natuurlijk eerst de good old Röntgen-foto. Van hem en de longregio in de buurt. Dan de echo variant van de electronische inkijker. En, alsof dat allemaal al niet genoeg is, de liesprik met catheter-effect plus inpandig röntgen pufje. Leuk om mee te kijken. Jammer dat je daarna 6 uur moet liggen met een knelverband vlak bij een intieme plaats.
Alles omlijst met de nodige infuusnaalden met bloedafname broertjes. En de veel minder invasieve plakkers met klemmetjes en draadjes en het opnamekastje. Plus het rubber klemmetje met grappig rood lichtje voor de zuurstof.
Maar dan is het ook raak: hij is check, check, check, schaakmat. Niet meer te ontlopen: scheurtje op de verkeerde plek.
Natuurlijk eerst de good old Röntgen-foto. Van hem en de longregio in de buurt. Dan de echo variant van de electronische inkijker. En, alsof dat allemaal al niet genoeg is, de liesprik met catheter-effect plus inpandig röntgen pufje. Leuk om mee te kijken. Jammer dat je daarna 6 uur moet liggen met een knelverband vlak bij een intieme plaats.
Alles omlijst met de nodige infuusnaalden met bloedafname broertjes. En de veel minder invasieve plakkers met klemmetjes en draadjes en het opnamekastje. Plus het rubber klemmetje met grappig rood lichtje voor de zuurstof.
Maar dan is het ook raak: hij is check, check, check, schaakmat. Niet meer te ontlopen: scheurtje op de verkeerde plek.
Hartig probleem
Ruim een halve eeuw heeft-ie me goed gediend. OK, er was een schoonheidsfoutje in de vorm van een kleine lekkage. Maar verder klopte hij normaal gesproken op tijd en betrouwbaar. Tot oudejaarsnacht 2010-2011.
Toen begon hij te bonken. En dat ging maar door. De volgende vroege morgen vond ik het genoeg: te veel gedreun en te weinig adem door te veel vocht. Vond de gebelde huisarts ook.
Dus voor het eerst van mijn leven per gele bus naar de SEH. Zonder toeters en bellen, want de nieuwjaarfeestvierders sliepen net. Dat bonken bleek fibrilleren te heten en moest gestopt. Dus met allerlei meters naar zaal waar men hem, gemonitord en al, naar rust terug druppelde. Ik mocht weer naar huis.
Na een dagje rust thuis bleek hij vervolgzorg nodig te hebben: er was meer kapot dan eerst leek. Tijd voor reparatie. En geen kleintje ook: iets voor bij de hoofddealer in de volgende stad. Iets om op te (moeten) wachten.
Hier wil ik dit hart-avontuur delen met iedereen die het wil lezen. Gedeelde smart is halve vreugd.
Toen begon hij te bonken. En dat ging maar door. De volgende vroege morgen vond ik het genoeg: te veel gedreun en te weinig adem door te veel vocht. Vond de gebelde huisarts ook.
Dus voor het eerst van mijn leven per gele bus naar de SEH. Zonder toeters en bellen, want de nieuwjaarfeestvierders sliepen net. Dat bonken bleek fibrilleren te heten en moest gestopt. Dus met allerlei meters naar zaal waar men hem, gemonitord en al, naar rust terug druppelde. Ik mocht weer naar huis.
Na een dagje rust thuis bleek hij vervolgzorg nodig te hebben: er was meer kapot dan eerst leek. Tijd voor reparatie. En geen kleintje ook: iets voor bij de hoofddealer in de volgende stad. Iets om op te (moeten) wachten.
Hier wil ik dit hart-avontuur delen met iedereen die het wil lezen. Gedeelde smart is halve vreugd.
Abonneren op:
Posts (Atom)