Op zich een luxe, dat zoveel verschillende artsen zich sinds januari met me bezig houden. Fijn, al die kennis die voor mij beschikbaar is. Maar al dat geneeskundig vakmanschap heeft wel zijn kosten, die in de ogen van een leek als ik zo te zien -tenminste gedeeltelijk- vermijdbaar zijn. Of zou nu mijn expertise als organisatieadviseur me parten spelen...?
Al eerder heb ik vastgesteld en hier gemeld dat de informatie van de ene arts niet per definitie ook beschikbaar is voor de andere. Tussen ziekenhuizen (en dus de daaraan verbonden artsen) wordt niet alle beschikbare informatie uitgewisseld, zeker niet de meer gedetailleerde zoals die uit echo's en ECG-tjes. Meestal kiest men er voor om zelf nogmaals de gewenste informatie te verzamelen door middel van nieuwe onderzoeken. Deels vanwege technische onmogelijkheden: de Philips echo-opnamen van ziekenhuis A kunnen niet worden gelezen en bewerkt met de Siemens systemen van ziekenhuis B. Deels ook vanwege voorkeur: arts x wil bepaalde dingen extra gemeten hebben die arts y -nog- niet interessant vond.
Is dat nu vakmanschap dat je moet waarderen en behouden? Of zou het beter zijn als er meer geprotocolliseerd zou zijn: iedere arts werkt in principe volgens dezelfde aanpak en met dezelfde methoden en levert informatie die via het patiëntendossier uitwisselbaar zijn.
Ik heb een dubbel gevoel. Zou willen pleiten voor ontdubbeling van onderzoek en stroomlijning van informatie delen. En tegelijk wil ik me als patiënt graag blijven koesteren in aandacht en vakmanschap van elk van die vakmannen: een soort in het systeem ingebakken second (en third en fourth etc) opinion. Heerlijk al dat vakmanschap om me heen. Tenminste, zo lang ze het allemaal globaal met elkaar eens zijn. Anders weet je als patiënt weer niet wie je moet geloven. Misschien toch eens naar een vijfde vakman voor advies...?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten