Het leek wel een disco gisteravond en vannacht, al dat gebonk. Het extra (sota)lolletje hielp niet. Wat doe je dan? Nou, proberen te slapen.
Maar het ligt duidelijk minder lekker op de linkerzij (waar de bassen harder doorklinken) dan op je rechterzij. Toch, alleen je rechterzij is ook niks. Dus dan maar de rug ingezet, hoewel die wat zwak is en ik er gemakkelijk wat kramp in krijg. Dus weer over op de linkerzij. Enzovoort.
Oh, ik heb best wat geslapen, tussen het draaien, de discobassen en het denken door. Want morgen moet ik stoppen met de bloedverdunner als voorbereiding op de operatie. Wel een eng idee. Want die bloedverdunner heb je ter bescherming tegen bloedpropjes die nu juist kunnen losschieten door disco-dreunen in je hart. En die zijn nu duidelijk aanwezig. Dus is dit wel het moment om te stoppen met zo'n bescherming?! Nou ja, maar niet teveel piekeren. Da's zeker niet gezond. Dus toch maar wat geslapen. En vanmorgen wakker worden. De disco is gelukkig gesloten. Er zit wel een grapjas af en toe nog een dreun op een grote trom te geven, maar dat zijn uitzonderingen. Die zal zo ook wel stoppen. Hoop ik.
Er is één voordeel van disco: uit mijn discotijd (eh, een paar jaartjes geleden) herinner ik me dat de doorstroming er door werd bevorderd (had vast niks met het bier te maken...). Zoiets was nu ook het geval. Ik had in dagen geen 1 1/2 liter geplast. Goh, toch weer een gouden randje aan de wolk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten