Opvallend hoe je wereld verkleint als je ziek bent: je bent alleen maar met jezelf bezig. Niet eens verteld dat ik twee maal bezoek heb gehad van het gezin: partner en twee kinderen. De eerste keer aan het eind van de opnamedag. Toen was er eigenlijk nog niks aan de hand, dus konden de kinderen gewoon op bed komen liggen. Gisteravond zag het er allemaal een stuk enger uit. Naast de nog vastzittende infusen de plakkers en/of hechtingen van eerdere infusen en/of drains. Plus het nieuwe monitor-kastje in het omhang-washandje met al zijn draden en het groene zuurstof-leidinkje naar de neus dat misschien niet meer echt nodig maar wel erg lekker is.
Allemaal een stuk enger zie ik aan de ogen van de kinderen en leidend tot letterlijk grotere afstand tussen mij en hen. Logisch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten