Afgelopen nacht was de derde in het ziekenhuis en de tweede na de operatie. Bijzonder op een negatieve manier. Ik probeerde vroeg te gaan slapen, dat was na de niet erg beslapen nacht in de IC wel gewenst. Ik slaap, na alle vertragende avondrondes van het verplegend personeel, wel snel in maar word ook weer snel wakker door het gebonk in m'n lijf. Ondanks de reparatie heeft-ie het toch weer op zijn heupen gekregen en is aan het fibrilleren gegaan. Mijn bewakingskastje blijkt te werken: er komt een soort Florence Nightingale nachtzuster met een lampje, een pil en het advies dat ik rechterop moet gaan zitten om te slapen. Niks voor mij, maar wat moet je. Hinkend van rechter- op linkerbil val ik toch weer in hazenslaapjes en zo stommel ik de nacht door.
's Morgens wordt het gebonk door een ECG-tje bevestigd: "AF", zegt de zaalarts tegen de zuster, dus het zal inderdaad wel atrium fibrilleren zijn. Geruststellend zegt hij tegen mij dat dat vaak voor komt na zo'n operatie. Waarom troost dat nou niet?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten