De genoten heb je niet voor het kiezen. Er lagen al twee vriendelijke dames. Een oude indische en een wat minder oude glastuinbouwster. Babbelen doe je dan, maar vooral luisteren. Zeker naar de chique grijsgekapte indische met een pittige mening over alles en mooie verhalen uit haar indische jeugd. En naar de stillere glastuinbouwster, net met man met pensioen door verkoop van de eigen tuin, dus nu met tijd voor Turkse vakanties.
Daar kwamen bij een woordarme hart-recidieve oudere Marokkaan met maar één been en een scootmobiel, plus een drukke joga-lokaalse, wel kortademig want hier voor een pacemaker.
Allerlei gedrag, allerlei verhalen. Dwars door de zaal van bed-tot-bed of tijdens de maaltijden aan de groepstafel. Maar ook als je 's morgens nog wilt slapen of 's avonds al wilt slapen.
Het blijft een kleine, overvolle zaal. Maar wel zeer integrerend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten