Pitstop

Het kan zomaar gebeuren dat je denkt: hé, wat een raar gevoel. Lijkt of het allemaal wat klemmender wordt in de borst. Hoe zou dat komen? Ik maak me wel druk over het een en ander maar daar zou je toch niet zo'n klemmend gevoel van moeten krijgen? Misschien begint m'n hart meer te slijten dan gewenst? Kom, stel je niet aan. Zo denk je een paar dagen in een cirkeltje.
En dan komt het weekend er aan. Een naar idee, om met dat klemmende gevoel het weekend in te moeten. Dus toch maar even bellen. Maar wie bel je dan? Cardioloog, huisarts?
Eerst maar het nummer op de poli-kaart van het ziekenhuis geprobeerd. Dat blijkt de verpleegafdeling te zijn. Daar kunnen ze niks zeggen en verwijzen me naar de poli. Daar word ik, na ruggespraak met de dienstdoend cardioloog, uitgenodigd voor een bezoekje. En wel graag onmiddellijk. Wel via de filmpjes fabriek natuurlijk voor een ECG-tje.
En dan zit je met een uurtje bij de cardioloog aan tafel. Die bekijkt je ECG-tje, luistert naar je. Zegt dat alles er normaal uit ziet. Nou ja, voor een te repareren hart dan. Dat de komende ingreep een heel hoge succeskans heeft. Dan vraagt-ie of je misschien bezorgd bent en dat dat echt niet nodig is. En dat je er goed aan deed even te bellen voor de zekerheid. Mag best nog eens.
Echt geruststellend, zo'n extra pitstop. Snel en doeltreffend.