Al bijna twee maanden aan het wachten op de hartoperatie. Best lang. Maar de eerste maand had ik eigenlijk niks te klagen. Blijkbaar waren mijn mitralisklep en de pillen in mooi evenwicht. Dat veranderde begin tweede maand. Eerst vanwege klemmend gevoel voor een extra pitstop naar de cardioloog. En weer een paar weken later gedonder. Voorafgegaan door enkele dagen onbehaaglijk gevoel.
Net als oudejaarsavond, de aftrap van mijn avontuur, een avond van bezoek met een etentje bij goede vrienden. Niks om je druk over te maken toch?! Nou, voor hem blijkbaar wel. Begon in de auto weer lekker te bonken. Niet zo erg als oudejaarsavond. Zeker afgedempt door de medicijnen die juist daarvoor zijn: afdempen. Gelukkig zakte het in de nacht weer weg.
Maar midden in de nacht daarop kwam het gedonder terug. Om wakker van te worden. En ongerust. En dat werd ik dus allebei. Nu wat beter opgeleid, greep ik maar gelijk naar een extra halfje Sotalol. Idiote naam eigenlijk, geen lol aan. Maar hij hielp niet. Fijn dat er dan midden in de nacht een huisartsenpost bereikbaar is. Nog een halfje mag en als dat niet helpt in de ochtend naar de Spoedeisende Hulp komen. Misschien weer een cardioversie nodig.
Wakker geworden met hetzelfde gedonder. Dus eruit om nuchter naar de SH te gaan. Eerst wel even douchen want de zweet geurtjes moeten er natuurlijk af. Maar dan: dan stopt het gedonder opeens ook! Dus voortaan eerst douchen en dan pas zo nodig Sotalol! Voor de zekerheid toch maar even langs SH, je weet nooit. Maar de ECG-grafiekjes tonen een prachtige sinus dus weer naar huis. Blij maar toch niet tevreden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten