Zit je rustig thuis 's avonds, nog na te genieten van een zeer regelmatige en wel erg stevige hartslag, word je opeens door het ziekenhuis gebeld. Tja, buurman van achter het gordijn links bleek positief getest te zijn op COVID. Zo'n test doen ze altijd als je moet blijven, en dat zou bij hem, zelfs voor mijn lekenoor, duidelijk het geval gaan zijn. Die gordijntjes zijn dun. Omdat ik niet hoefde blijven was ik niet getest.
Geven dunne ziekenhuisgordijntjes bescherming tegen COVID-besmetting? Volgens de bellende ziekenhuismedewerkster was de kans dat ik besmet zou zijn klein. Afstand enkele meters en gezamenlijke verblijftijd "maar" een uur of twee. Verder mag je aannemen dat de afzuiging in ziekenhuizen extra goed is. Maar het protocol gebood toch dat ze me op de hoogte zouden stellen. Zodat ik de komende vijf dagen mezelf goed in de gaten kon houden. En enig afstand houden tot huisgenoten en dergelijke. Nou, vooruit dan maar.
Toch iets van een na-schokje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten