Rust

Langzaam aan komt alles op zijn pootjes terecht. 

De brandmerken zijn, na een paar dagen twee maal per dag smeren met brandzalf, flink afgenomen. En de heimachine ben ik inmiddels wat aan gewend. Overdag merk ik het niet. Maar 's nachts, in horizontale positie zou ik willen dat de bouwvak al begonnen was. 

Ik ben inmiddels ook in mijn vijfde COVID-opletdag. Zonder ernstiger zaken dan de zeer lichte verkoudheid die me in dit jaargetijd (koud, warm, dan weer koud) altijd al parten speelt. Dus maar hopen dat ik geen besmetting heb overgenomen van mijn buurman-van-twee-uur in het ziekenhuis. Of dat ik, misschien mede dankzij mijn anti COVID supplementen, waaronder vitamine D, de besmettingstest glansrijk heb doorstaan. 

Zou ik al COVID-anti-lichamen hebben? Dat zou pas een echt rustig gevoel geven.

Brandmerk

Na een slechte nacht met een heimachine in de borst (heel regelmatig, dat weer wel) plus enorme jeuk op diezelfde borst 's morgens onder de douche. Om te ontdekken dat ik gebrandmerkt ben! Een 10 centimeter doorsnede cirkel op de borst en een dito vierkant op de rug. Die laatste jeukt niet zo. De eerste jeukt in het kwadraat. 

Ik meen iets gelezen te hebben (in een folder op internet van een ander ziekenhuis over cardioversie, niet in die van mijn eigen) over dat ze daar iets doen om de huid te beschermen tegen die blijkbaar toch wel stevige stroomschok. Bij mij niet gebeurd. Vooraf, noch achteraf. Met dus het effect van karbonade die iets te lang onaangeroerd op de grill heeft gelegen.

Smeren dus maar, met een Frans supermiddel tegen brandwonden. Want dat zijn het dus eigenlijk wel. Het verlicht een beetje maar niet veel. Heeft blijkbaar tijd nodig.

Even toevoegen aan het behandel protocol, eigen ziekenhuis! Misschien iets doen vooraf en zeker na afloop een tubetje brandzalf mee. Ik zal dat idee mijn eigen hartdeskundige aan de hand doen. Bij de volgende controle.

Ik blijf wel genieten van die regelmatige hartslag. En daar is het wel om te doen geweest.