Wetenschappelijk vastgesteld: alcohol zorgt voor kloppingen.
Natuurlijk ben ik heel oppassend, zo na mijn mitralisklep avontuur. Immers, je draagt toch de rest van je leven de ervaring mee van heus atrium-fibrilleren na (en misschien wel getriggered door...) een oudejaarsavond feestje met wat champagne en zo. Een fibrilleren dat leidde tot een nieuwjaarsweek onderzoeksopname in plaats van oliebollen eten. Gevolgd door die mooie mitralisklep-plastiek van nu al weer bijna 7 maanden geleden.
Nou, een keer een plastiek is meer dan genoeg, minimaal invasief of niet! Dus dan voor de zekerheid maar zuinig met het wijntje. Niet meer dan een, nou ja, twee glaasjes per dag.
Maar gisterennacht begon de pomp mee te feesten. Ik heb 'm misschien niet goed begrepen, maar volgens mij zei hij zoiets van "Jij twee glaasjes? Ha, een feestje. Dan ga ik ook lekker meedoen 's nachts, leuk extra slagjes en zo."
Nou, dat vind ik geen goeie deal, teveel intern burengerucht.
Dus weer terug naar een glaasje spirit per dag. Maximaal.
Hij, die pomp, zit nu stilletjes te mokken 's nachts. Wel lekker rustig. Houden zo.
zondag 30 oktober 2011
maandag 26 september 2011
Slagje
Ja, alles gaat zo zijn gangetje. Maar soms is er opeens weer zo'n pruttel.
De pompt pompt lekker maar er lijkt af en toe een extra slagje in te zitten, zo tussen het gewone ritme door. En dat dringt zich extra aan je op als je 's avonds in je bed ligt.
Dus ik dacht, indachtig de makkelijke langsloop service van mijn eerdere inval-cardioloog, kom, ik bel even naar de poli of ik even langs kan lopen. Kan-ie er even naar kijken. Zo gezegd, zo gedaan.
Nou, de secretaresse liet telefonisch gelijk weten dat van een afspraak tussendoor geen sprake kon zijn. De inval-cardioloog viel niet meer in en was nog niet vervangen en verder waren er heel wat cardiologen of met studieverlof of anderszins afwezig. Dus er was weinig deskundig volk om een afspraak tussendoor mee te maken.
Gelukkig was er wel de mogelijkheid om even een ECG "filmpje" te laten maken dat dan door een nog nader te bepalen grootheid zou worden bekeken.
Dat doe je dan dus maar.
De grootheid bleek mijn eigen begin cardiologe te zijn. Heb ik niet gezien maar zij volgens de secretaresse wel mijn filmpje. Volgens haar was er niks ernstigs mis op de ECG. Tegelijk leek het haar wel goed om even wat standaarddingetjes te laten checken. Op de spoedeisende hulp. Nou ja..!
Ach, je bent er toch dus loop je met een vriendelijke verpleegster (nee, alleen door het ziekenhuis lopen mag nu opeens niet meer, je bent weer een beetje patiënt) naar de SEH. Daar barst het circus natuurlijk gelijk los met monitordraadjes, infuus zettende dames (voor de zekerheid), bloedmonsters en een longfoto. En heel lang wachten totdat de uitslag er is.
Nou, de uitslag zegt alleen dat er toch geen vocht achter de longen zit (wat de vriendelijke arts-assistent wel dacht te horen). dat er geen sprake is van fibrilleren maar dat er inderdaad wel een soort extra slagje in het hartritme zit, zo tussen het gewone ritme door. Maar dat dat zo weinig is dat ze er niks aan gaan doen. Net zo min als aan de medicatie.
Dus weer lekker gerustgesteld naar huis. Met het extra slagje, dat wel.
Ach het slijt vast wel.
De pompt pompt lekker maar er lijkt af en toe een extra slagje in te zitten, zo tussen het gewone ritme door. En dat dringt zich extra aan je op als je 's avonds in je bed ligt.
Dus ik dacht, indachtig de makkelijke langsloop service van mijn eerdere inval-cardioloog, kom, ik bel even naar de poli of ik even langs kan lopen. Kan-ie er even naar kijken. Zo gezegd, zo gedaan.
Nou, de secretaresse liet telefonisch gelijk weten dat van een afspraak tussendoor geen sprake kon zijn. De inval-cardioloog viel niet meer in en was nog niet vervangen en verder waren er heel wat cardiologen of met studieverlof of anderszins afwezig. Dus er was weinig deskundig volk om een afspraak tussendoor mee te maken.
Gelukkig was er wel de mogelijkheid om even een ECG "filmpje" te laten maken dat dan door een nog nader te bepalen grootheid zou worden bekeken.
Dat doe je dan dus maar.
De grootheid bleek mijn eigen begin cardiologe te zijn. Heb ik niet gezien maar zij volgens de secretaresse wel mijn filmpje. Volgens haar was er niks ernstigs mis op de ECG. Tegelijk leek het haar wel goed om even wat standaarddingetjes te laten checken. Op de spoedeisende hulp. Nou ja..!
Ach, je bent er toch dus loop je met een vriendelijke verpleegster (nee, alleen door het ziekenhuis lopen mag nu opeens niet meer, je bent weer een beetje patiënt) naar de SEH. Daar barst het circus natuurlijk gelijk los met monitordraadjes, infuus zettende dames (voor de zekerheid), bloedmonsters en een longfoto. En heel lang wachten totdat de uitslag er is.
Nou, de uitslag zegt alleen dat er toch geen vocht achter de longen zit (wat de vriendelijke arts-assistent wel dacht te horen). dat er geen sprake is van fibrilleren maar dat er inderdaad wel een soort extra slagje in het hartritme zit, zo tussen het gewone ritme door. Maar dat dat zo weinig is dat ze er niks aan gaan doen. Net zo min als aan de medicatie.
Dus weer lekker gerustgesteld naar huis. Met het extra slagje, dat wel.
Ach het slijt vast wel.
Abonneren op:
Posts (Atom)