Geprikt

Ik heb drie maal geprikt en ben glanzend geslaagd voor mijn INR-examen met als eis drie waarden boven 2.0. Dus de planningsdame weer gebeld. Die was sportief, na even de metingen gecontroleerd te hebben bij de Trombosedienst. 

Ze ging er echt voor zitten en liep alle volgende werkdagen door. Nee, dan waren er al drie en dan was het ook vol. En dat was alleen voor spoed. Hm, dat bestaat dus toch wel, spoed, maar blijkbaar niet voor mij volgens mijn eigen hartdeskundige. Vooruit, wanneer wel. Nou ik kon kiezen over een klein weekje 's morgens of 's middags. Doe mij maar 's middags, dan kan ik nog even uitslapen en de avond er voor gewoon eten...

Zo gezegd, zo geprikt.

Spoed

Er kwam een envelop. Met allemaal papieren. En een instructie. Ik moet dus eerst aantonen, met drie metingen die een week van elkaar zouden liggen, dat mijn bloed voldoende dun is. Dat terwijl ik al tien jaar, gelijk volgend op mijn minimaal-invasieve hartplastiek (wat blijft het toch mooi klinken) fenprocoumonnetjes slik. In de juiste mate zoals bevestigd door mijn regelmatig zelf prikken.

Hoezo spoed? dacht ik. Denkend aan de voortvarende dokter A die me na het alarmerende hartfilmpje van 2 dagen geleden al gelijk dezelfde dag op de tafel wilde leggen. Dus even bellen, er moet een misverstand zijn.

De planningsdame was onverbiddelijk. Dit was het protocol en er stond geen spoed op de aanvraag. Het eerste wilde ik wel geloven maar het laatste niet, gegeven mijn beeld van de zeer enthousiaste dokter A. Dan zou mijn eigen dokter B toch ook wel spoed willen?? Na lang zeuren wilde ze het hem nog wel eens vragen.

Ik bleef even hangen.

"Nou," zei ze toen ze terug was van de ruggespraak, "dokter B zei dat als het maar voor de Kerst kon of eigenlijk voor Pasen."Ja, ik herkende wel de bijzondere humor van dokter B maar was er dit keer niet blij mee. De planningsdame was onvermurwbaar. Gewoon drie keer prikken en de INR meten en dan nog maar eens bellen voor een afspraak.

Hij rommelt gewoon door, vooral 's nachts.