Alleen

De vakantie had wat verlenging nodig in verband met alles wat nog binnen gedaan moest worden. Tja, het effect van te zomers weer tijdens een vakantie: buiten krijgt meer aandacht dan binnen. De luxe van verlenging zat er voor de familie niet in, dus dat werd alleen nablijven.
Een nieuwe uitdaging: met een net gerepareerd hart alleen in het buitenland. En ook alleen de 800 km lange terugreis te bereizen en besturen. Uitdagend voor de gemoedsrust.
Maar die werd gelukkig niet op de proef gesteld: alles klopte en pompte gewoon door. Geen behoefte aan check-up bij lokale arts of idem trombosedienst. Wat dat laatste betreft: mijn rolletjes-vakantiedoseerlijstje liep een weekje minder ver dan vanwege de verlenging nodig. Dus de laatste week improviseerde ik de dosering maar op basis van de wel beschikbare info. Met als uitgangspunt de hypothese dat die lijst vast wel op zeker zou spelen: eerder iets teveel dan iets te weinig rolletjes. Toch eens uitzoeken hoe dat zit met het zelf meten. Maar hopelijk duurt het pillen moeten slikken nu nog maar zo kort dat dat eigenlijk geen zin meer heeft. Het gaat eigenlijk te goed met me.
Je zou bijna gaan denken dat het lek gedicht en dus het probleem overwonnen is. Nu alleen de cardioloog nog daarvan overtuigen.

Verblijf

Het weer werkt mee dus de vakantie ontwikkelt zich zoals het moet: zonovergoten. Ons vaste vakantieadres heeft in feite alles wat je maar wilt. Ruimte, rust, frisse lucht, een paar gezellige buur-vrienden om te bezoeken èn voldoende mogelijkheden voor uitstapjes. Waar we dan ook volop van genieten.
Vervelen is er niet bij: na elk bezoek willen we het vakantiehuis mooier achterlaten dan het was toen we kwamen. Dat betekent: klussen. Dit keer vraagt de grote tuin heel wat aandacht: na een zeer lange droogte zorgde een regenperiode voor een groeispurt. Met als gevolg dat het gras hier en daar tot kniehoogte staat. Op verschillende plaatsen te hoog voor zelfs onze sterke tractormaaier. Dus de ultieme harttest: met de zware balkmaaier plus de motorzeis het te weelderige groen te lijf terwijl de warme zon schitterend toekijkt! Mijn hart geeft geen krimp en klopt stevig door. Net als vroeger. Inderdaad, een officiële hartrevalidatie lijkt niet echt nodig, ik doe het zelf wel! Ik zou bijna vergeten dat ik (nu alweer 2 maanden geleden!) geopereerd ben. Wat heb ik toch een geluk. Hopen dat het zo blijft!
Alleen het spiegelbeeld in de badkamer plus de 's morgens en 's avonds in te nemen lolletjes en/of rolletjes herinneren me aan mijn mitralis-avontuur. En de nachtpruttel die me zachtjes meedeelt dat 2 glaasjes wijn echt genoeg is. Tja, vakantie hè!