Kiekeboe

Word je wakker, zegt ie weer kiekeboe. En dat maar 3 maandjes nadat hij voor de grap even langs kwam en uit eigen beweging weer verdween. Extra lolletje helpt dit keer niet. 

Dus weer bezoekje aan Gasthuis met mijn "irregulaire" hartslag. Inmiddels bijna vertrouwde bekabeling en en het voorbereidende geprik. De latere brief aan de huisarts geeft aan wat dat allemaal oplevert. Zoals nette tensie van 135/90 (105) en saturatie van 97%. Ik stik nog niet dus. Plus een heleboel bloedwaarden. Blijkbaar niet schokkend.

En verder een diagnose met veel jargon: "ECG: ECG voor ECV: atriumflutter met wisselend blok, intermediaire hartas, verlengde Qtc, 492, ST-elevatie in V2, V3, ECG na ECV: SR". Plus nog een hele reeks laboratoriumwaarden. Is dat eng?

Ff googlen levert een verklarende tekst op:

Atriumflutter met wisselend blok: Het hart heeft een ritmestoornis waarbij de boezems (atria) te snel kloppen, met een wisselende geleiding naar de kamers

Intermediaire hartas: De elektrische as van het hart ligt tussen normaal en afwijkend in

Verlengde QTc 492: De QT-tijd (gecorrigeerd voor hartfrequentie) is verlengd - normaal is <450ms bij mannen, <460ms bij vrouwen. Dit kan het risiko op hartritmestoornissen verhogen

ST-elevatie in V2, V3: Verhoogde ST-segmenten in deze ECG-afleidingen, wat kan wijzen op hartspierproblematiek in het voorwandgebied

Verlengde QT-tijd? Wat is dat?

De QT-tijd is de tijd die het hart nodig heeft om:

1. Te depolariseren (samentrekken van de hartkamers)
2. Te repolariseren (ontspannen en klaar maken voor de volgende hartslag)

QTc betekent "QT-tijd gecorrigeerd voor hartfrequentie" - omdat de QT-tijd afhangt van hoe snel het hart klopt.

Nou ja het zal allemaal wel. Genoeg informatie om de plaplaten weer tevoorschijn te halen.

Daar gaan ze weer: "1. ECV bij atriumflutter met 1x50 en 1x200 J en 80 propofol". Een taaie rakker dit maal, twee schokken nodig. Dan is-ie weer kalm. Of in jargon: "ECG na ECV: SR"

Tijdens het nagesprek wordt geconcludeerd dat blijkbaar de (sota)lolletjes niet meer genoeg zijn. Er is sterkere medicatie nodig. We gaan over op de flecaïnide en metoprolol. Toch weer lolletjes!

En om alles te testen een fietsproef over een paar weken. Voorproefje van de vakantie.

Grapjas

Vandaag vroeg het bed uit. Want dankzij zuster B kan wel snel een spoed-dagopname bij de Eerste-Hart-hulp met zo nodig een cardioversie, maar niet snel een eenvoudig ECG-tje. 

In bed nog even gecheckt: ja hoor de duveltje-uit-het-doosje-bibber van gistermorgen is er nog. Dus op naar het gasthuis. Na even zoeken (alle gangen lijken nog steeds op elkaar) weer in het sinds vorige keer vertrouwde zaaltje. Bedje uitkiezen en wachten op de aansluiting. De ademhalingsmonitor geeft regelmatig aan dat ik niet adem, terwijl ik zeker weet dat het anders is. Dat komt, vertelt me desgevraagd de zuster, omdat die monitor niet zo gevoelig is. Hopelijk geldt dat niet voor de rest van het apparaat...

Maar de hartpiekjes verschijnen piekfijn op de monitor. Een nette hartslag. Wat traag dankzij de lolletjes maar goed. Verder niks mis mee. De zuster klinkt half teleurgesteld.

Pardon?

Ja hoor, het duveltje is verdwenen! De grapjas. 

De hart-deskundige kijkt vanaf een on-line-afstandje nog even mee en deelt de mening van de zuster. Geen reden voor een cardioversie. Of wat dan ook.

Ik voel me bijna een simulant, ben blij en teleurgesteld tegelijk. Blijkbaar kan zulk fibrilleren vanzelf binnen een dag weer ophouden. Dat is fijn. Maar waardoor wordt het getriggered en hoe en wanneer kan het dus weer terugkomen? Dat maakt onzeker. Vragen die blijven liggen voor de specialist vrijdag.

Voor nu maar weer afkoppelen en naar huis. Voor een verlaat ontbijtje.