Duplex

Druk vandaag: na de Tromboseprik gelijk door naar het eigen ziekenhuis voor een Duplex. Nee, dat is niet aleen een soort woning maar ook een soort geluidsmeting, in mijn geval aan de vaten in mijn hals. Aan beide zijden. Terwijl ze rechts bezig waren kon ik op de monitor links van mij meekijken. Zag er ongeveer zo uit als hiernaast.
Bleek een heel gedoe daar. Allerlei vaten en aftakkingen passeerden de revue. Plus allerlei wervels, want daaruit moest men afleiden waar men eigenlijk aan het meten was. Ja "men" in meervoud. Want er waren twee meetzusters: een voor de knoppen en een voor de meetkop. Dat is bij de hart-echo, die toch dezelfde principes kent, niet nodig. Is een Duplex moeilijker of vermoeiender dan een hart-echo? Of zitten ze op deze afdeling ruimer in het personeel?
Zo spraakzaam en informatief als mijn favoriete hartechozuster in het grote ziekenhuis was men hier helaas niet. Aan het eind kon er met moeite af dat ik me niet ongerust moest maken. Wat moet je daar nu mee? Nou ja, over drie weken de uitslag, gelijk met die van de MRI-scan van de hersenen die ik volgende week mag genieten.
Goh, kom je voor een mitralisklep-plastiek, zitten ze inmiddels al in je hersenen te meten. Wanneer volgt de groteteenanalyse?

Doseren

Aardige mensen hoor, bij de Trombosedienst. Maar of de interne communicatie nu zo goed verloopt? Of de kwaliteitszorg?! Want mijn bezoek aan de neurloog en zijn suggestie van tia-tje heeft me toch weer eens naar de trombose-weekkaarten laten kijken. Wie wat bewaart heeft wat, niet dan?! En daar werd ik niet vrolijk van.
Als leek lijkt me een gemeten inr van normaal tussen de 1.3 en de 1.8, met meestal rond de 1.5, niet te corresponderen met een gewenst inr van 2.0 tot 2.5. Tot nu toe had ik niks achter de chronisch te lage meetwaarden van mijn bloed gezocht. Je neemt immers als niet deskundige aan dat de trombosedienst dat ook ziet en daar bij zijn inname-advies voor de rolletjes rekening mee houdt. Na de neuroloog neem ik dat niet meer aan, maar denk ik zelf actief mee! Nooit meer tia-tjes, graag!
Dus vanmorgen bij het prikken stevig aandacht gevraagd voor mijn chronisch te lage waarden. Plus het mogelijke tia-tje gemeld. En gevraagd dat men eea eens goed zou bestuderen en (her)berekenen. En dat ik eigenlijk een structureel verhoogde dosering verwacht. Ja, ze zouden het bekijken.
Inderdaad kwam er vanmiddag een telefoontje: vandaag mag ik wel 7 rolletjes! Mjammie!
Maar is dat ook structureel, die verhoging? Mogelijk tia-tje, weetuwel? Nou dat wist de mij bellende trombose dame niet. Maar ze zou het aan de arts gaan voorleggen. Nu pas de arts inschakelen???! Dat had ik vanmorgen al verwacht. Maar goed, beter laat dan nooit. De Trombosedienst heeft inmiddels mijn volledige aandacht.

Zenuwen

Draaierigheid is een normale bijwerking van mijn lolletjes. Maar zooo draaierig als mijn laatste keer is een beetje veel. Dus wil mijn geliefde huisarts uitsluiten dat er een niet helemaal goed doorbloed stukje hersenen stiekem meespeelt bij die duizeligheid. Vandaar de nieuwe tak van sport in mijn zorg-arsenaal: de neurologie.
Bij zo'n eerste consult krijg je natuurlijk niet gelijk de top himself te spreken. Je moet je behelpen met een arts-assistent. Die dan volgens het boekje een hele lijst vragen en een hele reeks testjes op je loslaat. De antwoorden respectievelijk de resultaten geven vooralsnog aan dat er waarschijnlijk niks mis is met mijn zenuwbanen. En dat die duizeligheid misschien komt van toch een klein stolseltje dat gedurende een heel kort poosje een klein bloedvaatje in de hersenen een klein beetje afsloot. Een tia-tje dus.
Ja, hallo dokter, ik ben toch bij de trombosedienst om dat nu juist niet een klein beetje maar helemaal te voorkomen?!?? Potver3. Daar horen ze meer van.
Goed idee patiënt, maar als neuroloog-in-opleiding wil ik natuurlijk wel graag de omzet opvoeren met behulp van wat testjes. Dus graag een duplo en een MRI-scan. En dan een uitslagconsult bij de neuro-baas zelf. Vast hoger tarief.
Da's nou bijna altijd zo: je gaat bij een dokter weg met meer te doen dan voordat je bij hem kwam. Zijn we gelijk weer de maand juni onder de onderzoeks-pannen. Zucht.

Huisarts

Wie A denkt moet B doen. Dus ben ik gisteren toch maar even bij mijn huisarts langs gegaan met m'n mistgevoel. En die neemt geen risico. Na wat checks die niet fout waren adviseerde ze me om toch bij de cardioloog aan te wippen voor een controle ECG-tje. Plus bij de neuroloog om eventuele neuro-oorzaken van mijn af-en-toe-licht-in-het-hoofd gevoel uit te sluiten.
Tja, als je huisarts zelf de specialisten belt kunnen allebei de bezoeken opeens binnen een paar werkdagen. Het amice-effect zullen we maar denken. Dus vanmorgen het ECG en aanstaande maandag de neuroloog.
Het ECG-tje was zo gemaakt. En binnen een half uur, tussen zijn gewone afspraken door, door de cardioloog bekeken. Helaas had hij geen tijd voor een gesprekje dus de assistente vertelde me dat hij een nieuwe echo plus een dagje ECG-kastje dragen wil. Hup, nieuwe afspraken voor een volgende meetronde. Tja, meten is weten, nietwaar?!
Reden om eens te kijken naar het wat en hoe van ECG- en echocardiogram metingen. Best ingewikkeld. Zaak om eens rustig door te lezen. Daarom heb ik wat belangrijke links bewaard op een nieuwe blog-bladzijde over meten rond hartproblemen. Misschien ook interessant voor u?

Mistig

Het blijft wat mistig zo achter mijn ogen. Een lichte mist van duizel die niet doorzet maar toch ook niet verhelderend werkt. Ik kan alles doen, maar doe dat toch eigenlijk liever met een heldere blik. De (acenocouma)rolletjes zijn na de verlate post-vakantietest flink opgedoseerd. Goh, dat lijf van mij lijkt niet meer van rolletjes te houden en de dosering af te breken. Misschien een ander merk proberen?
Als het zo blijft moet ik toch maar eens langs mijn huisarts. Al was het maar om te laten controleren of die lichte mist samenvalt met een lage bloeddruk en/of met een rare suikerspiegel. Want dat kan volgens de bijsluiters ook nog van de (sota)lolletjes komen.
Gat, ik wil van die pillen af. Mijn pomp werkt prima!

Aardbeving

Toch iets teveel inspanning verricht rond de terugkeer van vakantie? Of is het de luchtdruk die in Nederland wat steviger is dan op ons hoger gelegen vakantieadres en niet gelijk helemaal spoort met mijn eigen bloeddruk?
Hoe dan ook, vanmiddag werd ik (onaangenaam) verrast door een plotselinge duizeling. Gelukkig zat ik stevig aan m'n bureau dus kon me goed vasthouden. Gek, alle helderheid in mijn hoofd bleef gewoon aanwezig maar de aarde om me heen bewoog flink. Van de familie begreep ik dat er niet echt een aardbeving was dus moet het wel aan mij gelegen hebben.
Tja, de bijsluiter van de (sota)lolletjes stelt het duidelijk: vaak komt duizeligheid als bijwerking voor. Tot nu toe was dat bij mij nog maar twee keer eerder. Kort na de operatie. En dus (zeiden toen de deskundigen) toe te schrijven aan nawerking van de pittige verdoving tijdens die operatie. Maar de operatie is inmiddels twee maanden geleden. Dus daar kan het redelijkerwijs niet meer van komen. Dus toch het lolletjes verhaal? Maar waarom dan opeens nu wel? De dosering is niet veranderd de laatste weken.
Eerst maar even afwachten. Mijn pomp doet het immers prima. Alleen bij het naar bed gaan protesteert hij even wat tegen de plotselinge horizontale positie. Maar da's zo over en ik slaap daarna prima, zonder inwendige disco's of slagwerk-conservatoria. En zo hoort het toch ook?!

Alleen

De vakantie had wat verlenging nodig in verband met alles wat nog binnen gedaan moest worden. Tja, het effect van te zomers weer tijdens een vakantie: buiten krijgt meer aandacht dan binnen. De luxe van verlenging zat er voor de familie niet in, dus dat werd alleen nablijven.
Een nieuwe uitdaging: met een net gerepareerd hart alleen in het buitenland. En ook alleen de 800 km lange terugreis te bereizen en besturen. Uitdagend voor de gemoedsrust.
Maar die werd gelukkig niet op de proef gesteld: alles klopte en pompte gewoon door. Geen behoefte aan check-up bij lokale arts of idem trombosedienst. Wat dat laatste betreft: mijn rolletjes-vakantiedoseerlijstje liep een weekje minder ver dan vanwege de verlenging nodig. Dus de laatste week improviseerde ik de dosering maar op basis van de wel beschikbare info. Met als uitgangspunt de hypothese dat die lijst vast wel op zeker zou spelen: eerder iets teveel dan iets te weinig rolletjes. Toch eens uitzoeken hoe dat zit met het zelf meten. Maar hopelijk duurt het pillen moeten slikken nu nog maar zo kort dat dat eigenlijk geen zin meer heeft. Het gaat eigenlijk te goed met me.
Je zou bijna gaan denken dat het lek gedicht en dus het probleem overwonnen is. Nu alleen de cardioloog nog daarvan overtuigen.

Verblijf

Het weer werkt mee dus de vakantie ontwikkelt zich zoals het moet: zonovergoten. Ons vaste vakantieadres heeft in feite alles wat je maar wilt. Ruimte, rust, frisse lucht, een paar gezellige buur-vrienden om te bezoeken èn voldoende mogelijkheden voor uitstapjes. Waar we dan ook volop van genieten.
Vervelen is er niet bij: na elk bezoek willen we het vakantiehuis mooier achterlaten dan het was toen we kwamen. Dat betekent: klussen. Dit keer vraagt de grote tuin heel wat aandacht: na een zeer lange droogte zorgde een regenperiode voor een groeispurt. Met als gevolg dat het gras hier en daar tot kniehoogte staat. Op verschillende plaatsen te hoog voor zelfs onze sterke tractormaaier. Dus de ultieme harttest: met de zware balkmaaier plus de motorzeis het te weelderige groen te lijf terwijl de warme zon schitterend toekijkt! Mijn hart geeft geen krimp en klopt stevig door. Net als vroeger. Inderdaad, een officiële hartrevalidatie lijkt niet echt nodig, ik doe het zelf wel! Ik zou bijna vergeten dat ik (nu alweer 2 maanden geleden!) geopereerd ben. Wat heb ik toch een geluk. Hopen dat het zo blijft!
Alleen het spiegelbeeld in de badkamer plus de 's morgens en 's avonds in te nemen lolletjes en/of rolletjes herinneren me aan mijn mitralis-avontuur. En de nachtpruttel die me zachtjes meedeelt dat 2 glaasjes wijn echt genoeg is. Tja, vakantie hè!