Prikactie

Sinds ik weer thuis ben komen ze elke week bij me langs, de dames van de Trombosedienst.
Soms met z'n tweeën maar meestal alleen.
Wat een service dat huisbezoek. Te danken aan het feit dat ik van hoger hand, zijnde cardioloog plus mijn verkeersverzekering, voorlopig niet aan het verkeer mag deelnemen. Of anders onverzekerd.
Ze schijnen bang te zijn dat ik, als net geopereerd patiënt, plotsklaps van mij zadel glij of achter het stuur black-out. Nou ja, het zekere voor het onzekere dan maar. Dus geen fiets of auto en uitsluitend de benenwagen.
Nu is de poli van de trombosedienst, van 8.00 tot 9.30 uur open, toch echt te ver om te lopen. Een taxi voor een wekelijks bezoekje vinden we allemaal wat overdreven. Dus dan blijft er niks anders over dan huisbezoekjes. Dus werd ik netjes ingedeeld in een mobiele prikwijk.
Tot nu toe kwamen ze eind van de ochtend. Maar vanmorgen zat ik voor het eerst in een andere wijk. Die begint om 8 uur en wel bij mij! Sta je daar aan de deur om je dochter naar school te brengen, komt er opeens zo'n naaldjuffrouw aangelopen! Gelukkig was ook deze dame snel en redelijk pijnloos. Dochter liep daardoor netjes haar klas binnen terwijl de bel ging. Precies op tijd dus.
En bij mij zat het blijkbaar ook goed, die bloeddikte. Ik ben niet gebeld. Zal dus morgen via de post m'n nieuwe weekbriefje wel krijgen. Met twee of drie pilletjes per dag. Kunnen we weer even vooruit. Tot het volgende prikbezoekje. Lekker thuis. Mooi geregeld toch?!