Het was een gelukkig weerzien, daar in het grote ziekenhuis.
Allereerst met de echo-dame. Kan het zijn dat er meer zijn die erg op elkaar lijken? In ieder geval een ontvangst als twee maal eerder: op tijd en vriendelijk. Ik mocht me weer neervlijen op de wat harde bank met de spiegel aan de muur waarop ik alle beelden mooi kon meekijken. Gespiegeld, dat wel natuurlijk. Maar zo'n echo is toch al voor de beter ingevoerden: volgens mij zit links daar rechts en boven onder. En het mist ook altijd daarbinnen.
Maar de echo-dame bleek van dat alles geen last te hebben. Enthousiast liep ze alle meetpunten na, mij zacht tot hard prikkend met de echo-kop. Onderwijl vriendelijk wijzend op alle bijzondere aspecten van mijn innerlijk. De nieuwe steunring rond de mitralisklep, het ietsiepietsie lekkage dat diezelfde klep nog liet zien ("niks bijzonders hoor, heeft iedereen") , de vlekkeloze werking van de andere kleppen en de krachtige stuwing in de verschillende slagaders. Geheel opgetogen stapte ik van de bank en weer naar de wachtkamer.
Zo'n 10 minuten te vroeg kwam de chirurg zelf mij ophalen. Stevige hand, klap op de schouder. In hetzelfde rommelige kantoortje van zo'n 2 maanden geleden roemde hij zijn eigen werk. Van binnen zag alles er prima uit en het werkte volgens plan. En ook de littekens waren volgens hem goed gelukt. Ja, wie zal dat tegen willen spreken?! Het blijft een snee, maar met 15 cm zeer bescheiden en onder de rechterborst ook niet echt opvallend. Wat hem betrof was de kous af en hoefde hij mij niet meer lastig te vallen. Wel voorlopig onder controle blijven van de cardioloog en pilletjes blijven slikken. Totdat het hart langere tijd had bewezen niet meer uit de band te willen springen. En nee, af en toe een hangplofje is geen hartritmestoornis, laat staan fibrilleren.
Een maandje of twee is wel voldoende voor de duur-test. Dan graag in overleg met de cardioloog de aceno-etc-rolletjes en lolletjes afbouwen. Want die hebben best wel bijwerkingen. Graag dokter. Nog revalidatie nodig? Welnee, gewoon blijven doen wat je doet: veel lopen. En zwemmen is ook goed. Maar daar hou ik niet zo van dokter...
En met een stevige handdruk namen we afscheid. Hopelijk voorgoed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten