Vandaag weer eens naar het eigen ziekenhuis, voor een echo en een holtermeet-kastje.
Ik mis bij de echo dan toch het grote ziekenhuis waar je door middel van een spiegel kunt meekijken naar het scherm, de echomeetzuster gezellig babbelt over wat ze ziet en je ook een soort voorlopige conclusie meekrijgt.
Nou ja, ik dan. Dat kan natuurlijk ook te maken hebben met dat alles er daar goed uitzag. Als er iets niet klopt zal men ook daar vast niet zo spraakzaam zijn en de babbel aan de specialist overlaten. Laten we maar aannemen dat de zwijgzaamheid van de meetzuster vandaag gewoon standaard is voor mijn eigen kleinere ziekenhuis. En niks te maken heeft met wat ze zag.
Ook nog een compliment gekregen. Of eigenlijk: mijn eigen cardiochirurg kreeg een compliment van de broeder die het holterkastje opplakte en omhing. Dat het zo keurig was gemaakt en dat je zo'n soort (minimaal invasieve) ingreep niet zo vaak zag.
En ik maar denken dat het standaard is. Blijkbaar zijn de meeste lotgenoten na hun operatie toch echt voorzien van zo'n grote ritssluiting midvoor. Wat een geluk voor mij.
Dank, keurslager!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten