Uniek ben ik zeker niet. Ieder mens heeft er één en velen hebben er wat problemen mee. Met die mitralisklep. Onze familie is gezegend (?) met een wel erg standvastige mitralis bijzonderheid. Zowel mijn moeder als mijn oudere broer als ondergetekende mogen zich verheugen in een lekkende mitralisklep. Zou het dan toch erfelijk zijn? Tja, mijn dochter is ook al betrapt op een extra soufeltje in de hartstreek...
Je ziet aan onze persoonlijke geschiedenissen het voortschrijden der wetenschap.
Mijn moeder loopt al haar hele leven het een pruttel die de artsen wegwuifden.
Mijn broer had tot voor kort te maken met de oudere generatie cardiologen die zei: ach, het valt nog wel mee. Komt u over een jaar maar terug voor controle.
Ikzelf had het geluk (nou ja...) om precies een jaar geleden een jonge cardioloog tegen te komen die zei: u moet echt geholpen worden en wel nu, omdat u nog lekker jong bent (dank, dank...).
Daar was wel een heus geval van atrium fibrilleren voor nodig, want anders liep ik waarschijnlijk nog bij de oudere uitstel-cardiologen.
Tja, begin maar met de eerste verhaaltjes van deze blog te lezen om te zien waartoe die onvergetelijke nieuwjaarsdag 2011 leidde.
En nu mijn broer binnenkort onder het mes gaat mag ik alles nog eens meemaken.
Als toeschouwer dan.
Stuk prettiger.
Sterkte broertje.
